vrijdag 1 februari 2013

dragen

Meteen na het opstaan heb ik mijn tekst voor zaterdag weer geoefend. Hardop in de stille donker kamer, terwijl ik de hand van Jan vasthoud. Dat laatste zal helaas zaterdag niet kunnen.

Ik heb besloten dwars door het verdriet heen te gaan, ik ga niks uit de weg, kijk nu al foto’s, zet soms een stukje muziek aan. Op mijn telefoon heb ik een heel klein filmpje waarop Jan heerlijk zit te lachen. Op dat moment kietelde ik hem onder zijn voeten, maar dat zie je niet. Toen ik gisteravond als laatste hier beneden zat heb ik er naar gekeken. Prachtig.

We zijn vanaf Jan z’n overlijden aan een stuk door in de regelstand. We hebben veel tijd en energie besteed aan alles rondom de crematie, want we willen heel graag dat het een Jan-waardig afscheid wordt.
Maar wat worden we gedragen de afgelopen dagen. We krijgen zoveel lieve kaarten, smsjes, bloemen, en bezoek. En een prachtig stuk in het plaatselijke krantje. Heel mooi om te zien. Geheel in stijl van Jan zeggen we dan uiteindelijk:  Maar ge het er niks aan. Of:  Ge koopt er niks vor.  Waarmee we bedoelen dat Jan er niet door terugkomt.  En dat is natuurlijk zo, Jan komt niet terug, maar afgezien daarvan hebben we er zeker wel iets aan, we voelen ons gedragen. Mensen dragen een heel klein stukje verdriet voor ons mee.
2 mensen zijn ons in het bijzonder tot steun nu; Pim, die alle foto’s en muziek heeft gecombineerd en nu uitprobeert, en nog eens test en nog eens. Zelfs tot in het crematorium. Dat hadden we zelf in deze dagen nooit zo voor elkaar gekregen. En Willemien.    Willemien gaat de afscheidsdienst begeleiden. Ze heeft daar al met Jan en mij samen over gesproken en nu is ze daar al de hele week mee bezig. En ze doet dat met zoveel hartelijkheid, zoveel ervaring en vooral zoveel rust dat wij er alle vertrouwen in hebben dat zij er ons zaterdag helemaal doorheen gaat loodsen.

Natuurlijk trad de wet van Murphy ook onmiddellijk weer in werking, zo gaat dat bij ons.
Het toetsenbord van de computer stopte er mee en ik kon 2 dagen alleen met de muis en het schermtoetsenbord typen. Dan valt er weinig te bloggen, terwijl er wel heel veel te vertellen is. En daarna stopte de vaatwasser ook maar. Ik heb meteen de telefoon gepakt en een nieuwe besteld. (ik heb wel even de situatie uitgelegd; dat als die monteur vanmiddag komt en hij zegt: dag meneer van Wanrooij , hij maar niet moet verwachten dat die iets terug gaat zeggen.) Ik gok nu op de wasmachine of de tv.

Er zit deze week wel een rem op mijn tranen merk ik, ze komen wel, maar de sluizen gaan zelden vol open. Er is geen tijd en ruimte voor. Ondanks alle plannen die al lang in de kast lagen voor zaterdag moeten we toch nog veel bedenken en beslissen. En we krijgen veel bezoek. Gisteren ging om 9.00 uur de deur voor het eerst open en na het laatste bezoek van 21.30 uur weer dicht. We zijn erg blij dat we vandaag een redelijk rustige dag hebben, dat we daar afgelopen zondag in onze planning al rekening mee gehouden hebben. Eigenlijk was er afgezien van het kapotte toetsenbord toch al geen tijd om te bloggen dus, en mijn concentratie is onder het nulpunt gezakt. Maar in de komende periode zullen er vast steeds weer flarden naar boven komen, en wie weet schrijf ik ze nog op.

Terwijl alle drukte samen met alle emoties over ons heel rollen staat Jan hier in de kamer. Hij straalt rust uit, iets te veel naar mijn zin. Ik heb al zo vaak gezegd dat hij er maar eens vanaf moet komen omdat het nu wel lang genoeg geduurd heeft. Maar ja, eigenwijs hé.






11 opmerkingen:

  1. Lieve familie,

    Ik wens jullie heel veel kracht, sterkte en warmte voor de komende periode!
    Helaas is gisteren onze oma overleden dus we weten een klein beetje wat jullie nu doormaken...
    In gedachten ben ik bij jullie!

    Een warme groet,
    Esther uit Numansdorp

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een mooie foto van Jan!
    Het is fijn te lezen dat je je zo gedragen voelt, want dat is wat wij lezers jullie allen wensen.
    Natuurlijk heb/had je geen tijd om te bloggen, ondanks dat kapotte toetsenbord. Donder straks alles op je blog wat je kwijt wilt en kunt. Wij lezen mee en wij dragen mee!
    Voor morgen wens ik jullie veel kracht toe.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Inderdaad een hele mooie foto, hij loopt weg van ons, weg van zijn pijn. Fijn dat je zoveel reacties krijgt nu,het is jullie gegunt! Geniet ervan als een kleine dunne fleece deken die je extra wil verwarmen nu het hart van je levenspartner koud is. Sterkte morgen. Samen met je meiden, aanhang en familie en vrienden. Er brand bij ons een kaarsje voor hem, naast dat van Guusje.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik lees al een hele tijd in stilte mee en schrok toen toch het bericht kwam dat Jan was overleden. Ik ben diep onder de indruk van de manier van hoe je de dingen onder woorden kan brengen en hoe je een van de zwaarste dingen in het leven, het moeten loslaten van je geliefde, zo helder en met veel liefde kan beschrijven. Ik wens jou en jullie meiden en schoonzoons morgen een mooi afscheid toe van jullie Jan.Dat heeft hij verdiend, en jullie ook!

    Marja

    BeantwoordenVerwijderen
  5. wat een verdriet en wat een humor in 1 stukje, sterkte de komende tijden.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een uniek mens ben je toch, Wil. Ondanks het verdriet toch nog zoveel humor tussen de regels door, lees je die diepe verbondenheid met Jan. Wat geweldig al die steun die jullie krijgen, uit ervaring weet ik dat ieder kaartje, ieder woord je zo vreselijk goed kan doen. Dat je weet dat Jan geliefd was bij velen. Dat je nu in een soort overlevingsstand staat begrijp ik: je wilt alles zo goed mogelijk voor Jan regelen, je wilt niet voluit toegeven aan dat onnoemelijke verdriet, je wilt nog 'genieten' van deze laatste momenten met de man uit je leven. Dat grote besef komt nog wel. Dat het voorgoed is.
    Murphy blijft morgen thuis: het wordt een prachtig afscheid daar ben ik van overtuigd.
    Lieve, lieve, lieve Wil: alle kracht van de wereld en nog veel meer wens ik je morgen toe.

    En hoe lief is die zin: dat je je tekst voor zaterdag repeteert terwijl je Jan's hand vasthoudt.....tranen!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Lieve Wil, Nienke, Annelijn, schoonzoons,

    Wat een prachtige foto van jullie lieve Jan.
    Veel respect voor jullie want het is echt niet niets waar jullie met elkaar helaas doorheen moeten. Verdriet en humor bij elkaar. Dat laat kracht zien. Houd elkaar maar stevig vast in deze periode en daarna.

    Jan heeft rust. Jullie gemis en verdriet. Maar ik ben er best zeker van dat hij bij jullie is. Altijd. Heel veel sterkte en een dikke knuffel. Kanjers...

    Liefs
    S

    BeantwoordenVerwijderen
  8. hallo geweldige familie, ook ik lees al een tijdje mee met het blog. Wat een schok om te moeten lezen dat het leven van Jan afgelopen is, maar weet zeker dat hij straks meekijkt en meeleeft met jullie. Ook ik wens jullie alle kracht en sterkte toe voor morgen en de komende jaren vanuit het Hoge Noord'n, ben wel geen brabander, maar herken wel liefde en die spetteren van scherm af als ik je blog lees...warme groet,Carolina

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wil,

    Gecondoleerd met het verlies van Jan.
    Heel veel sterkte, kracht en liefs gewenst voor vandaag, dat het een mooi onvergetelijk afscheid mag worden.
    Sterkte.

    x Linda Donks (oud stagiaire bij bb)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Een mooie foto van Jan. Ik las vandaag pas dat hij de strijd heeft verloren. Heel veel sterkte gewenst.

    Alisha.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Beste Wil,

    Via het weekjournaal ben ik op jouw blogspot gekomen, van het bestaan van de blogspot was ik niet op de hoogte. Wat een fascinerend verhaal, wat een sterke vrouw ben jij.
    Ik heb diep respect voor je dat je dit allemaal zo maar en ook met humor kunt verwoorden. Heel veel sterkte met dit verlies, het zal niet gemakkelijk worden. Maar ik weet zeker dat je er door heen komt.
    Nogmaals gecondoleerd, ook je dochters, van
    Kees Donders ( je weet wel van Bo.. en Di..)

    BeantwoordenVerwijderen