bloemen

Jan was niet zo van de bloemen, dacht er ook niet zo heel vaak aan dat je die voor je vrouw wel eens mee kunt nemen. Het duurde ook best lang voor hij wist wat hyacinten zijn en dat hij die dus niet moest nemen omdat ik daar allergisch voor ben.

Dus als we samen zijn afscheid bespraken kwam het onderdeel bloemen niet aan de orde. Dat maakt me niks uit, ik ben er dan toch niet meer, zei hij over dat soort dingen.

Wij wilden wel graag bloemen. En een mooie kist. Geen geplastificeerde, gefineerde, met toeters en bellen. Gewoon een glad houten onbewerkte kist. Met bloemen.

Een traditioneel bloemstuk of een krans paste helemaal niet bij Jan. Het werd een knoestige oude stronk met mos, en daarop bloemen zoals iris, blauwe druifjes, viooltjes en lelietjes van dalen. Met daartussen 5 witte houten hartjes. Van ons.

Het stuk dat wij voor ogen hadden kon vast niet zomaar bij de eerste de beste bloemist gemaakt worden. Daarom kozen we voor AMBIANZE van Pascal in Kaatsheuvel. Pascal zelf was helaas ziek, ik had graag gezien dat hij het stuk maakte, want zijn vader, die ook te jong overleden is, heeft mijn Jan gekend. Maar Marlies, die het dus moest overnemen, deed het zo goed! We hebben anderhalf uur met haar gesproken om uit te leggen wat we precies wilden. Wij vinden het resultaat prachtig!

Na afloop van de dienst hebben we het van de kist gehaald en mee naar huis genomen, ’t ligt nu hier op tafel. Ik wilde zo graag iets tastbaars mee naar huis. De knoestige oude stronk is misschien het enige wat er van zal overblijven, altijd beter dan niks.

Overigens waren er meer bloemen, van mijn broer, mijn zus, en een schattig mooi minibosje van lieve mensen en een mooie Vanda namens Guusje. En een prachtig bloemstuk namens de collega’s van AlleeWonen. De meeste zijn met Jan meegegaan. Het bloemstuk ligt nu op het graf van de ouders van Jan.