KiKa

Vrijdag kwam de brief van KiKa. De collectebussen die in het crematorium stonden waren ongeopend naar hen gestuurd en nu hoorden we het bedrag wat er in zat.

1219,37 euro! Dat vinden wij een prachtig bedrag en dat zou Jan zeker ook vinden.

Ik citeer uit de brief:

“Wij hebben het prachtige bedrag van 1219.37 mogen tellen. Daarvoor willen we u graag heel hartelijk bedanken. We zullen uiteraard zorgvuldig met deze donatie omgaan en ervoor zorgen dat de gift ten goed komt aan de zo belangrijke onderzoeken naar kinderkanker.

Wij vinden het heel bijzonder dat bij het overlijden van Jan van Wanrooij aan KiKa is gedacht. Het getuigt ons inziens van een enorme sociale en maatschappelijke betrokkenheid, ook bij familie, vrienden en kennissen, om in zo een moeilijke periode toch aan een ander te denken”.

En zo is dat. Toen wij lang geleden samen bespraken of Jan een kist vol bloemen wilden of liever geld voor een goed doel kwamen er twee doelen naar voren, uiteraard het KWF en KiKa.

Jan heeft duidelijke voorkeur voor KiKa uitgesproken, om redenen die voor ons allebei gelden. We hebben voldoende gehoord en gezien van kinderen met kanker om te beseffen hoe ongelooflijk zwaar zij het hebben. En dan vinden wij een kind met kanker erger dan een volwassenen met kanker. Die kan nog een beetje begrijpen wat er gebeurt en waarom al die nare dingen nodig zijn. Dan hebben we het niet over volwassenen of kinderen die overlijden aan kanker, want daar maken we uiteraard geen onderscheid in. Verdriet moet je niet meten om te vergelijken. Iedere vergelijking loopt mank.

Wij hopen dat het KiKa lukt om door onderzoek naar specifieke kinderkanker de kansen op verbetering van behandeling en genezing te vergroten.

Ik heb het enkele weken voor Jan overleed nog eens goed aan hem gevraagd; wil je nou het KWF of KiKa?   KiKa zei hij. Bij deze dus.