woensdag 13-02

De Thebe wil nog iets van ons weten; “Uw dochter zei gisteren aan de telefoon dat het bed al opgehaald is op 27 januari, maar dat is op een zondag??”

Dus leg ik ze braaf uit dat dat inderdaad op een zondag was omdat we van dat bed af wilden. En dat het me verbaast dat ze bellen want dat was gisteren ook al uitgelegd. De mevrouw aan de andere kant legt uit dat het dus een “spoedje” was en dat die er in de administratie wel eens tussen door glippen. Ben benieuwd of ik die smoes bij instanties ook kan gaan gebruiken…

Op het moment dat ik net goed bezig ben met het doorworstelen van stapels papieren word ik weer keihard in mijn maag gestompt. De post: een brief van het crematorium over de asbestemming. Ik moet binnen een maand laten weten wat ik wil en kan volgens de brief kiezen uit 4 opties. Ik weet meteen wat ik wil: weer in elkaar zetten, tot leven wekken en dan vlug naar huis sturen, want zijn vrouw kan hem niet missen!    Die staat er niet bij…

En een brief van de gemeente, of ik even wil zorgen dat Jan z’n gehandicaptenparkeerkaart binnen drie weken teruggestuurd wordt.

Dan ben ik meteen terug in de zomervakantie op dat weiland waar we moesten parkeren, waar was dat toch ook al weer?   “Cor”, klonk er keihard en wildgebarend riep de man weer: ”Cor, een gehandicapte, een gehandicapte Cor”.

Als ons deze ramp niet overkomen was zou ik nu met Jan op een van onze geliefde plekjes in het bos wandelen en genieten van de iele winterzon. In plaats daarvan zoek ik nu die godverdommese parkeerkaart!    Na lang zoeken heb ik hem gevonden. Hij zat al in de bewaartrommel.

Toen Jan z’n moeder overleed heb ik een mooie oude broodtrommel uit haar inboedel gekozen en daar stop ik nu herinneringen in. Daar had ik die kaart al in gedaan en dat was ik natuurlijk meteen weer vergeten….

Het is niet te hopen dat er veel instanties komen die mij mijn herinneringen willen afpakken.