Monty Python

Monty Python

In de week tussen Jan z’n overlijden en zijn afscheid waren de situaties hier thuis soms zo vreemd dat ik er toch even over moet schrijven. Soms had ik het gevoel dat we in een film van Monty Python zaten, in een slechte versie wel te verstaan.

Op woensdag (denk ik, zeefje) ging de vaatwasser kapot. Die was oud en pas kapot geweest dus ik belde meteen iemand om een nieuwe te komen plaatsen. Ik vroeg nog netjes of het deurtje er dan op gemonteerd kon worden, want anders past het niet bij de rest van de keuken. Jan hoor, dat kon. De meneer en de vaatwasser zouden de volgende dag komen, om 13.00 uur. Tussen alle bezoektijden door moest dat net lukken. Donderdag tegen 13.30 was er nog niemand te zien en om 14.00 zou er al weer bezoek komen. Dus ik gebeld. Zegt de goeie man dat hij er aan komt, en dat hij wat verlaat is omdat hij de hele nacht in het ziekenhuis bij zijn zieke schoonvader heeft moeten waken. Toen de nieuwe vaatwasser eenmaal gearriveerd was bleek het deurtje er toch niet op te passen, nieuw model, ander formaat. En ik had het nog gevraagd… Maar geen nood, de monteur zou wel even proberen de oude aan de praat te krijgen zodat we alle koffiekopjes van het bezoek toch weer konden verwerken. Dat lukte niet, maar gaf wel een fraai beeld. Het bezoek was er al en vanaf de plek waar ik zat zag ik aan de ene kant de benen van Jan die in de huiskamer opgebaard lag. Aan de andere kant zag ik de benen van de monteur die voor mijn vaatwasser lag….

Na wat gezwoeg bleek ook plan B niet te lukken, dus toen kwam plan C. Er stond nog een oude kapotte vaatwasser bij de leverancier, die kon gerepareerd en voorlopig bij mij geplaatst. Dan zou ik later op mijn gemak een nieuw, wel passend model uit kunnen zoeken. Oké, plan C dus. En kon dat dan ook tussen al het bezoek door? Ja hoor, dat kon. Aan het einde van de middag, wij zaten aan tafel pannenkoeken te eten (had ik n.l. ineens zin in), de benen van de vaatwasmachinereparateur lagen weer achter mij in de keuken waar ook nog een dochter te bakken stond. De leenmachine werd geplaatst. Het klusje was bijna geklaard toen de telefoon van de monteur ging. Ja, ik kom er aan, was het enige wat hij zei. Wij zijn er van overtuigd dat hij op dat moment gebeld werd dat zijn schoonvader overleden was. Ik verzin het niet.