dokters

Gisteren zijn we bij dokter de Ruijter geweest. Jan heeft uitgelegd hoe hij zich voelt en dat hij behalve alle lichamelijke malaise ook veel last heeft van de onrust en het verdriet in zijn hoofd.

Deze lieve dokter leeft altijd erg met ons mee en ze schrok er een beetje van dat Jan even niet meer de enorme optimist is die hij anders altijd is.

Omdat er steeds meer klachten op Jan z’n lijstje staan en er steeds meer vraagtekens komen over de oorzaken heeft dokter de Ruijter besloten om eens met dokter Metselaar in Rotterdam te gaan overleggen. En ze stuurde ons door naar Waalwijk om bloed te laten prikken om te kijken of  Jan z’n nieren nog goed functioneren en of er misschien een bacterie in de maag zit.

In Waalwijk op de bloedprikafdeling zijn ze niet zo heel erg klantvriendelijk. Jan meldt bij bloedafname altijd vooraf dat hij bloedverdunners gebruikt. In Rotterdam volgt er dan altijd een vriendelijk praatje en na afloop krijgt Jan zoals het hoort een keurig drukverbandje om te voorkomen dat het een bloederige zooi wordt wanneer hij zijn jas weer aantrekt.

In Waalwijk niet; nou, goed dichtdrukken dan maar, was de enige reactie, gevolgd door een gewoon pleistertje. Vast lekker Carnaval gevierd, daar hebben ze in Rotterdam geen last van…

Gisterenmiddag belde onze huisarts, ze had dokter Metselaar gesproken. Uit dit overleg was het voorstel gekomen om de morfinepleister er onmiddellijk af te halen en voor pijnbestrijding maar even gewoon paracetamol te gebruiken totdat de bloeduitslagen er waren.

En over een eventuele scan volgt dan volgende week overleg als we weer in Rotterdam zijn.

Dit was niet helemaal wat wij graag gewild hadden, ons idee was eerst een scan en dan de pleister er eventueel af. Maar dokter Metselaar heeft Jan 3 weken geleden nog gezien en hij is er nog steeds van overtuigd dat de lever zich nog redelijk houdt. Over alle andere klachten heeft hij, net als alle andere deskundigen, ook geen duidelijk oordeel.

Dus gisterenmiddag hebben we die morfinepleister eraf gehaald….. en daar had Jan vannacht al enorm spijt van. Hij heeft nauwelijks geslapen. Voor een deel waarschijnlijk afkickverschijnselen, waar dan weer niemand voor gewaarschuwd heeft: grote onrust en gejaagdheid. Maar ook enorme diarree. Hij heeft de halve nacht op de w.c. gezeten en de andere helft rondgelopen om de pijn in zijn benen te onderdrukken. Vanmorgen heb ik meteen maar naar de huisarts gebeld, want dit gaat zo niet nog een nacht, Jan is gebroken. Dokter de Ruijter heeft helaas geen dienst op woensdag, maar dokter van Bavel is ook aardig op de hoogte, dus die kwam langs. In zijn kielzog dokter van Hutten i.o. Zij mocht de map dragen.

Ook dokter van Bavel moest er van zuchten, hij begreep goed hoe Jan zich voelt, maar had geen pasklare oplossing. Hij is weer vertrokken om eerst maar eens goed met dokter de Ruijter te overleggen, en eventueel met dokter Metselaar die vandaag geen dienst heeft natuurlijk. Handig allemaal.

Intussen voelt Jan zich nu even ietsje beter, hij heeft wat beschuitjes gegeten. Maar eigenlijk is het drie keer niks zo. We kunnen nu helemaal niks meer plannen omdat we geen dag van te voren weten hoe Jan zich voelen zal. Vandaag zouden we eigenlijk naar Tilburg gaan, broodje eten en even shoppen, Jan in de rolstoel, maar wel even lekker de deur uit na 3 weken grotendeels binnen zitten. En kijk die zon eens schijnen. En wie zit er al weer de hele dag binnen?

Dit is al de derde week dat Jan nauwelijks de deur uit komt, er is steeds wel iets waardoor het niet goed met hem gaat.

En ik kan nog niet eens weg voor een boodschap, want de dokter zou na al dat overleggen nog bellen en Jan hoort niks als hij dan eindelijk toch eens in slaap valt. Maar gelukkig heb ik nog beschuit in huis. Jan is daar wel een klein beetje van opgeknapt, dus ik ga nu even een spelletje SkipBo van hem winnen.

Inmiddels is het een paar uurtjes later, de dokter heeft gebeld, de dochters zijn gebeld en de boodschappen gedaan. Ik vind het altijd belangrijk dat onze dochters eerst op de hoogte zijn bij nieuwe ontwikkelingen voor ik iets op m’n blog zet.

De bloeduitslagen gaven geen andere afwijkingen dan anders te zien. Dus nu is het plan als volgt: Jan moet even ontzettend doorbijten en mag niet opnieuw met die pleisters beginnen. Er komt ook niet meteen een alternatief, want dan is niet meer vast te stellen welke narigheid nou waar vandaan komt. De pijn moet hij maar even onderdrukken met paracetamol, waarvan hij er wel vier hele per dag mag, jawel!!  Gelukkig mag hij wel een dubbele slaappil nemen. En nou maar hopen dat hij daarmee in slaap valt. Morgen hebben we weer telefonisch contact met de dokter om te zien hoe het er voor staat. Het is duidelijk dat er een andere pijnstiller zal moeten komen, maar eerst moeten we precies weten welke klachten van de morfinepleisters komen, of van de anti-misselijkheidspillen.

Dus dat zal een zware nacht worden voor Jan vrees ik, maar een beter plan hebben de artsen niet kunnen bedenken.

Behalve de pijn en moeheid zijn er op dit moment geen extra klachten meer (kan zomaar weer veranderen hoor) dus de onrust van vannacht en de darmklachten zouden wel eens heel goed inderdaad afkickverschijnselen kunnen zijn geweest en daar waarschuwt dan weer niemand voor…