Boos

Jan is boos, boos op zijn ziekte, boos op al die medicijnen die bijwerkingen hebben waar hij dan weer medicijnen voor heeft die bijwerkingen hebben. Boos om de pijn in zijn benen die ondanks al die medicijnen niet helemaal weg is. En boos omdat hij vaak moe is, regelmatig misselijk en soms ook ineens erg last van zijn darmen heeft door die stomme medicijnen.

En hij was ook boos op mij, omdat ik het niet goed vind dat hij zijn boosheid op mij afreageert. (maar dat is gelukkig over) Eigenlijk is hij gewoon in het algemeen boos. En gelijk heeft hij, het is ook om boos te worden allemaal. Hij wil zo graag van alles, doet zo zijn best om te knokken tegen alle malaise.

Soms is hij ook heel verdrietig, vanmiddag bijvoorbeeld even toen de boosheid wat zakte. Wat zijn we machteloos. Gelukkig scheen de zon en lukte het ons om een wandelingetje in het bos te maken en even op een bankje in de zon te zitten. Dat hielp een beetje. Afleiding en leuke dingen gaan doen, dat helpt. Maar als je niet bij de w.c. vandaan kunt of heel moe bent, dan ben je gauw klaar met leuke dingen doen.

De totale afhankelijkheid is ook iets wat Jan frustreert. Hij komt alleen maar ergens als ik hem kan halen en brengen, of als ik meega. Nog weer zo’n gevolg van die medicijnen; hij mag geen auto rijden.

Morgen gaat hij daarom op de fiets naar de fysiotherapie, dat hebben Jan en z’n therapeut samen besloten. Ik vind het helemaal niks, maar begrijp wel dat ik hem moet laten gaan. (Jan heeft al zeker een half jaar niet meer gefietst, ja maar, nog wel op de hometrainer zegt hij…)

Het liefst zou Jan vandaag nog stoppen met alle medicijnen tegen de pijn. Weg met die morfinepleisters en weg met die andere troep! Dan maar pijn. Maar als dan blijkt dat hij die pleisters toch nodig heeft dan moet hij weer opnieuw beginnen en dat duurt het weer even voor alles optimaal werkt. Dus nu hebben we afgesproken dat we morgen gaan onderhandelen met onze huisarts, dokter Ruijter. We willen graag dat er een scan gemaakt wordt om eens goed te kijken hoe alles er voor staat. Zijn die pleisters wel de enige oorzaak van de misselijkheid, of drukt er iets tegen z’n maag? Is er iets anders nog dan wat slijtage in de onderrug wat de pijn in de benen en heupen kan veroorzaken?

En daarna; zijn er andere middelen tegen misselijk zijn waar hij beter tegen kan? Is er eventueel een andere manier van pijnbestrijding? We willen zo graag antwoorden want op dit moment is de kwaliteit van leven niet voldoende door medicijnen die bedoeld zijn om de kwaliteit van leven te verbeteren. Een foute cirkel dus waarin we nu zitten.