"normaal"

Gelukkig zijn het weer normale dagen, ook al wordt het hier nooit meer helemaal “normaal”.

Ik kan weer gewoon naar de supermarkt zonder ondergedompeld te worden in een feestvreugde die niet de mijne is. Vorige week heb ik het twéé keer gepresteerd om met een overvolle tas met lege flessen aan de kassa te staan en daar pas te ontdekken dat ik ze niet ingeleverd had. De tweede keer waren er ook nog een paar dingen op in de winkel die wel op mijn lijstje stonden en toen ik van de overvolle parkeerplaats afreed was nét “Tears in Heaven” op de radio. Het zijn allemaal kleine dingen, maar op zo’n moment net te veel.

Ik heb gemerkt dat ik die lastige dagen ben doorgekomen door heel veel deurtjes extra stevig dicht te houden. Andere mensen met trieste ervaringen omschrijven het ook zo, het is alsof het niet over ons gaat, alsof ik naar een film kijk, alsof ik van bovenaf naar mezelf kijk, dit gaat over iemand anders.

Het zijn van die beladen dagen in december, ik hoef dat niemand uit te leggen. Het lukte me nog redelijk om het droog te houden, maar in de laatste minuten van het jaar hield ik het niet tegen. En daar baal ik dan nog van ook, want de emoties zijn niet groter of anders dan om half 12 of half 1.

Maar gelukkig is het nu weer “normaal”.

Ik ben de hele ochtend aan het regelen geweest, Jan z’n bloedsuikermeter was kapot, (ik had hem een klein beetje laten vallen…) dus er moest een andere komen. Na een telefoontje naar de huisarts, de diabetesverpleegkundige en de apotheek kon ik er bij die laatste een ophalen. Daar werd ik mee naar achteren genomen naar een aparte kamer, zodat ze mij de werking van het ding eens goed konden uitleggen. Nu zijn die dingen tegenwoordig heel gebruiksvriendelijk, moet ook wel want er zijn natuurlijk veel ouderen die er mee moeten kunnen werken. Dus er zat een grote handleiding bij met foto’s waarin alles stap voor stap staat. Ik had sterk de indruk dat ik de apotheekmedewerkster steeds net één stap voor was in de uitleg. Maar ze deed het heel vriendelijk, dus dan maakt dat niks uit. Thuisgekomen heb ik eerst alle oude teststrips enzo verzameld in een tas om verwarring te voorkomen. Nu zit ik hier thuis met een heleboel testmateriaal dat bij het oude apparaat hoorde en als ik dat naar de apotheek breng wordt het vernietigd. Dus als iemand een inzamelpunt voor daklozen of derdewereld ofzo weet, dan laat het maar horen. ( Accu Chek Compact Plus)

Met de diabetesverpleegkundige heb ik tegenwoordig regelmatig contact over Jan z’n suiker. De conclusie van het laatste overleg van vanmorgen is dat we nog maar één keer per dag hoeven te spuiten in plaats van 5! Vanwege de minimale hoeveelheid eten die Jan naar binnen krijgt zijn we van ruim 252 eenheden per dag teruggezakt naar 40 eenheden, en dat binnen anderhalve week. Om een voorbeeld te geven; op 1 januari zaten we gezamenlijk aan de lunch, met Jan erbij. Hij at één gekookt ei en één kiwi en had het gevoel dat hij een flinke maaltijd ophad.

Toen ik klaar was met dit regelhoofdstuk kwam onze huisarts, onze eigen huisarts wel te verstaan. Ze was meer dan welkom. Haar mening was toch anders dan die van de loodgieter/dokter. Het hoeft helemaal geen hartfalen te zijn waardoor Jan vocht vasthoudt. De hele eiwitbalans in Jan z’n lichaam is verstoord, leverfalen is dus ook een optie. En beide kan ook nog. Dus worden de vochtafdrijvende medicijnen niet weer verhoogd, want dat zou weer nierfalen tot gevolg kunnen hebben en er faalt hier al genoeg.

Voor Jan z’n rugklachten adviseerde ze een verlengstuk aan het bed, dat is n.l. best wel kort en de knik van de rugsteun zit veel te laag voor Jan. In ons bed boven, dat ook verstelbaar is, en dat onze beste aankoop ooit is, heeft Jan geen rugklachten. Dus dat heb ik nu ook geregeld, morgen komen ze van Thebe, met een verlengstuk of een ander bed.

Vanmiddag kom Dimphy even op bezoek, Jan z’n direct –leidinggevende. Ze komt iets brengen waarvan ik nu al weet dat Jan het erg leuk zal vinden. Daarover later meer.