zondag 20 januari 2013

donker

Terwijl buiten de sneeuw naar beneden dwarrelt en alles weer opnieuw mooi wit wordt, wordt het hier binnen steeds donkerder. De afvalstoffen die zich nu ophopen in Jan z’n lichaam doen hun verwoestende werk vooral in zijn hersenen.
Jan is steeds vaker angstig en in de war, hij weet goed wie we zijn, waar we zijn en wat zijn situatie is, maar met name over medicijnen kan hij blijven malen. Hij weet dat hij zich wat beter voelt als hij haldol op heeft en ik moet dus heel vaak uitleggen hoeveel hij al gehad heeft, wat de maximale dagdosis is en hoeveel hij dus nog krijgt. Die dagdosis is al verdubbeld vandaag, want ik had vanmorgen al naar de huisartsenpost gebeld. Gisteren had ik op eigen initiatief al de dosis verhoogd, maar ik durf dat niet onbeperkt te doen. Morgen bel ik meteen weer onze eigen huisarts, in haar hebben wij allebei het meeste vertrouwen.

Wat nog het beste werkt is een slaappil, die krijgt Jan ’s avonds en dan slaapt hij 12 uur aan een stuk, en dan heeft hij nergens last van.
Als hij wakker is wil hij ook precies weten wie er komt en wanneer. Het bezoek van vanmiddag is afgezegd omdat Jan dat graag wilde. Dat vind ik wel vervelend, maar als het hem rust geeft doe ik dat wel.
Het is heftig voor ons om die angst en verwarring van Jan z’n gezicht af te lezen. Die blik in zijn ogen ga ik vast niet meer vergeten. We willen hem dan zo graag helpen, maar kunnen zo weinig voor hem doen. Ik vertel hem steeds dat ik bij hem ben en dat ik nergens heen ga. Gisteren zei ik nog dat ik wel even wilde gaan wandelen als er een dochter bij Jan bleef, maar meteen was daar de paniek in zijn ogen, dus ik heb onmiddellijk gezegd dat ik nergens meer heen ga, dat ik altijd in de buurt zal zijn.

Jan lijdt geen pijn, gelukkig, maar hij lijdt wel. Het lijkt wel alsof het zo bedoeld is aan het eind van het leven, als het zo zwaar wordt dan kan er de eerste dagen na het overlijden vooral opluchting zijn dat iemand niet meer hoeft te lijden. Die opluchting verzacht de pijn en het verdriet in eerste instantie misschien wel. Wij hopen dat het niet lang meer duurt voor Jan z’n ogen sluit en nooit meer open doet, we hopen dat voor hem. Niet voor ons.

We krijgen lieve berichtjes, kaarten en soms een cadeautje. Het kinderdagverblijf waar ik werk heet Bruintje Beer en we kregen deze week een cake in de vorm van een beer, gemaakt en gebracht door lieve meelevende mensen. Hij was heerlijk, Jan heeft er ook nog een ministukje van op.

Onze meiden zijn super, ze doen wat ze kunnen, zijn veel hier en helpen met vanalles. En dan gaat er soms een knalblauwe pluizige badmat bij in de was, of er wordt bij de AH een twee-halen-een-betalen-produkt gehaald en alleen die ene betaalde meegebracht. Maar er wordt ook goed op ons gepast en voor ons gezorgd. En er wordt goed meegedacht over de medicijnen  enzo en zonodig blijven ze hier ook slapen. Ook zij geven mij en hun vader alle liefde van de hele wereld. Wat wil je nog meer?

15 opmerkingen:

  1. Lieve Wil en Jan
    Veel sterkte de komende uren en dagen!
    Samen met jullie meiden.
    Lees zo af en toe je blog en wilde graag een berichtje voor jullie achter laten.
    Natasja

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Wil en Jan.
    Moeilijk om in zo'n mooie witte wereld nog een lichtpuntje te zien in jullie donkere kamer.
    We kunnen jullie alleen maar veel sterkte toe wensen.
    Veel groetjes.
    Cees en Wilma

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja wat wil je nog meer. Je wilt dit niet maar je bent er in terecht gekomen. Veel bewondering voor jullie en veel respect.
    Uit alles spreekt onvoorwaardelijke LIEFDE.

    Paula Elderhorst

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Jan en Wil, Heftig, onder die warme deken van liefde.
    Heel veel kracht in deze zware dagen. John en Marij den Teuling

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ook ik lees al een hele tijd stilletjes mee...veel herkenbare dingen, al was het bij ons een manneke van 10 die zo afgleed naar het onbekende...over die opluchting ben ik het helemaal met je eens, de dagen voor het begraven ging heel soepel, maar daarna kwam dat grote gapende gat van stilte...nu na 15 maanden is die er nog steeds, en ook het onbegrip van de buitenwereld, want toen was je sterk, geen begrip dat dat nu helemaal weg is. Ik wens jullie veel sterkte in de laatste fase...pfff...tranen zitten erg hoog als ik je blog lees en herlees XxX

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik voel zoveel pijn als ik je blog lees: wat vreselijk dat Jan zo bang is, zo angstig. Hij verdient het zo om, omgeven door al jullie liefde, in rust te mogen gaan. Maar misschien is het wel in het aanklampen van het leven, het onbekende wat hem te wachten staat dat hem zo angstig maakt. Ik hoop zo enorm dat Jan die rust nog krijgt, dat hij op een vreedzame manier zijn ogen kan sluiten. Ik geef jullie een enorme, warme virtuele knuffel. Sterkte, liefde, saamhorigheid en mijn allerallerdiepste respect.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Lieve Wil,
    Heel veel sterkte komende tijd voor jou, de meiden en Jan.
    Denk aan jullie!
    Liefs Mariska

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Beste Wil,
    Ik ben een stille meelezer, op jullie blog gekomen via de familie van Gurp.
    Heel veel sterkte voor jullie allen! Meer weet ik niet te zeggen.
    Monique

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik weet niet wat te zeggen... Uit je blogs is te voelen hoe moeilijk dit voor jullie is. Maar ook de liefde die jullie voor elkaar voelen.
    We wensen jullie allemaal veel kracht, sterkte en liefde voor de komende tijd.
    Groeten, Marijke en Fokke

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wil,
    Heel veel sterkte de komende tijd. Geniet van elkaar.
    Denk aan jullie.
    Dikke knuf Janine

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Lieve Wil en Jan,

    Vreselijk veel sterkte de komende tijd. Wat een heftige blog. Moeilijk die angst die Jan ervaart. Geniet nog zoveel mogelijk in de tijd die nog voor jullie rest.

    Dikke knuffel
    S

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Lieve Wil en Jan,

    Lees regelamtig jullie blog en leef mee!
    Er brandt een kaarsje voor jullie in het donker!
    Heel veel kracht en sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. hopelijk word jan's onrust en angst weggenomen..wat verdrietig voor hem en jullie om dat aan te moeten zien.heel veel sterkte, troost en lichtpuntjes gewenst voor jullie allen!
    Mirthe

    BeantwoordenVerwijderen
  14. lieve meneer, lieve mevrouw,
    lieve echtgenoot, lieve echtgenote,
    lieve vader, lieve moeder,
    lieve dochter, lieve dochter,
    lieve ouders,
    liefdevol gezin.

    kus

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wat een liefde spreekt er uit deze blog.
    Angst, liefde. Zo vervlochten..
    Sterkte
    Een stille meelezer

    BeantwoordenVerwijderen