Na 5 dagen in een veel te klein ziekenboegje en 2x per dag
medicijnen slikken onder dwang kunnen mijn kipjes eindelijk doen waarvoor ze
hier gekomen zijn: lekker scharrelen in hun hokje en binnenkort misschien wel
los in de tuin. Het nachthok is af, stiekem toch nog wat getimmerd, dus mijn
hand doet nu nog wat meer pijn. Het moest gewoon af. Intussen heel wat frustratie van me
afgetimmerd. En nieuwe erbij gekregen
als het even wéér niet ging zoals ik het wilde.
Vanavond nog even uitleggen dat het de bedoeling is dat ze
in het nachthok slapen, dat wordt nog wat.
Steeds vaker zit er een knoop in mijn maag, als ik almaar
één ding niet kan vergeten. Zaterdag ben ik jarig, mijn eerste verjaardag
zonder Jan. Mijn geheugen is niet eens een vergiet, er zit helemaal niks meer
wat op een geheugen lijkt daarboven. Maar sommige dingen vergeet ik niet.
Het gat in mijn lijf doet er extra pijn van. Frustraties
wegtimmeren bleek te helpen, maar ik kan toch maar moeilijk een hele kinderboerderij
bij elkaar timmeren in mijn achtertuintje en met deze pols?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten