zonnebloemen

Mijn allerliefste oudste dochter is weer thuis uit Cuba. Samen met Annelijn was ik haar en Jeroen onaangekondigd gaan ophalen op Schiphol. Ik ben blij dat ze weer heelhuids thuis is, ik heb haar gemist. Het voelde heel vreemd om daar bij die schuifdeuren bij de gate te staan, ik had zo graag nog iemand opgehaald die ik mis. En Joris Linssen was er ook al niet.  

Ze had mij in de eerste week van de vakantie gesmst dat ze een dagje ziek was geweest van verkeerd eten. Het bleek achteraf wat erger, ze had een zware voedselvergiftiging gehad en moest op aanraden van de beheerder van de Casa naar het ziekenhuis voor onderzoek omdat er cholera heerste. Gelukkig was het dat niet en is ze er met een antibioticakuur bovenop gekomen. En dan niks tegen mij zeggen; “Ja mam, dan had jij 3 nachten niet geslapen!” Grapjas.

Op de terugweg zagen we ineens een klein rood invalidenautootje rijden op de vluchtstrook, levensgevaarlijk!! Zomaar langs de A2 aan het toeren. We hebben 112 gebeld en even later zagen we een motoragent rijden, die ging hem vast begeleiden.

Maandag had ik een eindje gefietst met Nienke. Bij mij in de wijk kwamen we iemand tegen die Jan goed gekend heeft. Hij had twee grote bossen bloemen in zijn handen. Toen hij mij zag zei hij: “Stop eens even”. Ik stopte en kreeg zomaar spontaan een bos zonnebloemen in mijn handen gedrukt en een schouderklopje. “Voor jou”, zei hij, “die heb je wel verdiend”. En hij liep verder.           Ik was verbaasd en verrast.          Het was superlief en ik krijg heel graag bloemen. Maar het was ook een beetje vreemd, alsof ik de zieligheidsprijs gewonnen had.

Ze staat prachtig in een vaas hier nu, ze zijn wel een meter hoog. En ze doen me denken aan Jan met een bokkig gezicht toen hij van mij moest poseren in een zonnebloemenveld langs een gevaarlijk drukke weg….

Die prachtige zonnebloemen fleuren de kamer op nu het een dagje druilerig weer is. Ik vind het niet erg dat het een regenachtige dag is, ik ben niet gemaakt voor meer dan 25 graden. Bovendien is dit prima weer om een dagje te ruimen. Hoewel ruimen nog steeds een lastig begrip is voor iemand die geen afstand kan doen van dingen waar herinneringen aan vast zitten.

Vannacht kwam er een mailtje van Cor. Hij was samen met Jan jarenlang heel actief in de plaatselijke politiek. Cor mailde dat het euthanasieproces van zijn vrouw in gang is gezet. Op maandag 5 augustus zal Coby afscheid nemen van het leven en van haar dierbaren. Ik had Cor en Coby een lang en gelukkig leven gegund. Ook voor dit verdriet heb ik geen woorden.