dag

Lieve Jan,

Ik weet inmiddels dat er na iedere nacht weer een dag komt, na slechte dagen iets betere. Ik hou me er aan vast op momenten dat ik het zwaar heb want ik heb inmiddels ervaren dat het echt zo is.   Dagen als vandaag zouden eigenlijk niet speciaal mogen zijn, na 5,5 maanden is mijn verdriet niet anders dan na 6 maanden. Maar toch voelt het anders, we missen je vandaag nog net wat meer.

Annelijn en ik hebben ons er samen goed doorheen geslagen. (Nienke hopelijk ook in Cuba)  We hebben gewandeld op een prachtige plek waar we nooit eerder waren, er was een bijenweide, water vol waterlelies, paden die krioelden van de minikikkertjes zodat we heel voorzichtig moesten lopen, een moerassig stuk en velden vol vlinders, allemaal even mooi. Helaas waren er ook wat steekbeesten die niet wisten dat DEET ook voor hen bedoeld was.

En we praatten over jou, dat je geen superwandelaar was en helemaal al geen natuurkenner. Maar dat je zeker wel heel trots en blij zou zijn als je ons zo samen daar kon zien lopen in dat mooie stukje Nederland. We hebben allebei geen vakantie, maar wel een vakantiegevoel. En we voelden jouw trots en jouw liefde heel dicht bij ons.

Samen zijn, samen wandelen, samen eten, dat werkt het beste op zo’n dag. De rest van de dag was er tijd voor tranen, die horen er ook bij. En ik heb wat herinnerdingen van je zitten bekijken, waar ook al weer nieuwe herinneringen aan zitten die jij niet eens kent. (je oude paspoort met de gaten, BamBam, bijvoorbeeld)

Ik reken nog maar niet op een goede nacht, maar weet dat er wel weer betere dagen gaan komen. En nog heel veel dagen zoals deze.

Ik mis je lieve Jan.                                      10 over half tien, precies een half jaar geleden….