Voor ons lijkt het soms alsof de hele wereld maar doordraait terwijl wij stilstaan bij de dood van Jan. Maar gelukkig merken we regelmatig dat we niet de enigen zijn.
Vandaag kreeg ik een mailtje van Albert, vriend van Jan, zijn jongste zoon Mees had iets geschreven en hij wilde graag dat het naar mij gestuurd werd.
Vandaag dus geen stukje van mij, maar van Mees:
de jongen die verdrietig was.
er was eens een jongen die mees heette. zijn vader had een vriend die heetten jan. maar op een dag toen hij 53 was kreeg jan kanker. mees en zijn gezin gingen vaak naar hem toe. hij was aardig mees vond het erg dat hij kanker had.
ze gingen vaak naar jan toe. mees zijn vader ging op een woensdag naar jan toe het ging toen slechter. op donderdag lag hij in coma, op zaterdag was een feestje van mees z'n nicht. toen mees terug kwam hoorde hij dat jan dood was. op school en thuis moest hij er om huilen.
einde
Daar word Ik toch wel even stil van....
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven Mees!
Liefs, Yvonne uit Tilburg
Indrukwekkend. Kippenvel. Een klein monumentje voor Jan.
BeantwoordenVerwijderenAch gossie, wat lief van zo'n klein mannetje.
BeantwoordenVerwijderenOntroerend!!...
BeantwoordenVerwijderenKnuffel
S