...

Telefoon, Jan z’n fysiotherapeuten willen langs komen. Dat hélpt, de wetenschap dat mensen aan je denken én dat ook laten weten. Dat doet goed.

De steun van andere mensen is echt onmisbaar in deze periode. Niemand kan Jan vervangen, niemand kan in zijn plaats gaan staan en het gat opvullen, maar ik kan het ook niet in mijn eentje.

Ik krijg nog steeds reacties op mijn tattoo, iemand die er niks vanaf wist zei tegen mij:”Wat heb jij een mooie speld!” Ik vertelde het verhaal achter de speld en trok daarna mijn trui opzij. Ze raakte er zo ontroerd van dat de tranen in haar ogen sprongen. “Wat heb jij veel van hem gehouden” zei ze. Mooie reactie.

Niemand had van mij een tattoo verwacht en toch reageert iedereen er heel positief op. Jan voor altijd op mijn huid, dicht bij mijn hart.

Vorige week was Nienke jarig en we hadden wat familie uitgenodigd om dat met ons te vieren. En eigenlijk iedereen die op bezoek kwam zei wel op een of andere manier iets over Jan, of over het feit dat het vast niet makkelijk was voor ons om zonder hem iets te vieren.

Dat maakte dat het voor ons toch een goede dag was. Een dag waarbij Jan erbij hoorde en niet doodgezwegen werd.

Ik heb die dag ook aan iedereen mijn tatoeage getoond, met veel trots. En met mijn dochters afgesproken dat zij maar een tatoeage op een bil moeten nemen ofzo, dan kunnen zij die volgende verjaardag showen.               Doen ze niet, tja……