Ik sta op

Ik sta op voor mijn vader, die toen hij 56 was voor de tweede keer kanker kreeg en daar aan overleden is. Ik sta op voor Guusje die maar 10 werd en voor Jelmer die nog jonger door kanker bij zijn papa en mama weggehaald is.

Ik sta op voor mijn eigen Jan, die niet alleen kanker heeft maar nog wat van die vreselijke ziektes waardoor hij het niet zal redden.

Ik sta op voor iedereen die kanker heeft, had of krijgt. Maar ik doe dat niet via Twitter, ik heb een telefoon waarmee ik kan bellen. En ook niet op Facebook of Hyves, want daar doe ik niet aan mee.

Ik sta op en ik hoop dat iedereen die met mij opstaat begrijpt dat opstaan alleen niet voldoende is.

We kunnen met z’n allen een mooi gebaar maken door op te staan tegen kanker en mooie foto’s en berichten rond te sturen via de social media. Maar als we het daarbij laten en vergeten vervolgens ook nog een donatie te doen aan bijvoorbeeld Kika of het KWF, dan kunnen we net zo goed blijven zitten.

Natuurlijk zou het niet nodig moeten zijn dat daar geld voor ingezameld moet worden, maar de werkelijkheid is anders. Kika en het KWF hebben het geld hard nodig om onderzoek te kunnen doen en daardoor kanker te kunnen genezen of anders toch minimaal om te zetten in een chronische ziekte. Kijk a.s woensdagavond maar eens naar Sta Op Tegen Kanker, op t.v.

We hebben tegenwoordig nogal wat dagen die alleen maar in het teken staan van Jan z’n ziektes, afgelopen dinsdag was er zo een. We hadden ’s morgens een afspraak met onze huisarts, dat hebben we om de paar weken. Zij is in alle opzichten onze steun en vraagbaak. Ze gaf ons ook de griepspuit, we hadden gelukkig niet achteraan in de rij hoeven aansluiten de dag ervoor.

Omdat Jan nogal hoest ’s nachts werd er meteen een röntgenfoto gepland voor dezelfde middag om te kijken of er eventueel vocht op de longen zou zijn. Tussendoor zijn we naar de apotheek geweest om de medicijnvoorraad aan te vullen. Daarna naar Waalwijk voor de foto waarvan de uitslag dezelfde middag bij de huisarts zou zijn. Toen we ’s middags weer terug waren bij haar was de uitslag nog niet binnen, maar we konden wel meteen weer langs de apotheek voor de rest van de medicijnen die ’s morgens er nog  niet bij bleken te zitten. Uiteindelijk heeft de huisarts later op de middag zelf maar naar het ziekenhuis gebeld en toen naar ons: de longen zien er goed uit, geen vocht!   Pfftt… opluchting, geen vocht, maar dus ook geen uitzaaiing waar ik dan altijd bang voor ben.

O ja, en er is ook nog een afspraak gemaakt voor een doppler-onderzoek, gewoon in de huisartsenpraktijk. Jan heeft n.l pijn, flink wat pijn, alleen maar als hij ligt en alleen maar in z’n benen, sinds een paar weken. Hij slaapt dus erg slecht ’s nachts want de enige remedie tegen die pijn is gaan staan en lopen, maar dat slaapt zo lastig. Het doppler-onderzoek is morgen al, daarbij wordt gekeken naar de bloeddruk in de benen en of de doorbloeding van de benen nog wel goed is geloof ik. Ik hoop maar dat er snel een remedie gevonden wordt die ook nog eens geschikt is voor Jan met z’n zwakke lever, want lang niet alle pijnstillers zijn voor hem een optie.

Jan heeft op dit moment zelf het meeste last van die pijn, maar ook van het gevoel de tijd niet zinvol door te kunnen brengen. Niet meer werken betekent voor hem dat hij ook niet meer het gevoel heeft ergens toe bij te dragen en iets nuttigs te doen en dat is lastig. Zijn hoofd wil nog wel heel graag, maar z’n lichaam werkt niet zo goed mee.

En ik kan daar helaas niet veel aan veranderen, het enige wat ik kan doen is zeggen:

Ik sta op tegen kanker.

En ik wil daar nog wel iets aan toevoegen, ik sta ook op tegen mensen die durven beweren dat het je eigen schuld is als je kanker krijgt, doordat je te dik bent, te weinig beweegt of wat dan ook. Hoe zit dat dan met al die kinderen die niet eens de kans hebben gehad om hun leven rokend en drinkend te verprutsen? En hoe zit dat dan bij mensen die een combinatie van nare ziektes hebben en daardoor niet kunnen afvallen, intensief sporten etc? Ik ken een hoop mensen die er maar op los leven, ongezond eten, roken, teveel drinken, en zij krijgen toch ook niet allemaal kanker? Kanker is geen straf die je verdient hebt, kanker is gewoon domme pech! Maar wel heel vervelende domme pech!

I