Boom

Er staat een kerstboom in de kamer, een beetje een armetierig boompje. Ik kocht hem pas afgelopen dinsdag, zo ongeveer de laatste van Nederland. Geen probleem voor mij, ook armetierige boompjes moeten een kans hebben, haha, en dan hoef ik hem ook niet op facebook te zetten.

Eigenlijk vind ik het ook wel symbolisch, een flutkerstboom…  maar hij staat er wél!

Onze meiden hebben een heel schema uitgedacht, wanneer wie thuis is bij mij. Ik voel me daarmee wel heel erg “wat doen we met moeder met de kerst” maar vind het ook wel heel erg lief. Kerst gaan we ook wel weer doorkomen, net zoals we al bijna een jaar zonder Jan doorkomen. Er valt niet zo veel te kiezen.

Ik probeer me ook te richten op dingen die me positieve energie geven, zoals de SamenLoopVoorHoop. Onze eerste activiteit is achter de rug, we hebben op de kerstmarkt gestaan van mijn werkgever, MIKZ kinderopvang. Ruim 120 euro leverde dat op voor het team Voor Jan en Alleman, en 5 lire. Vooral mensen die ons kennen deden royaal muntjes in onze bus. Het is een mooi begin. Bovendien, en daar had ik op gehoopt, geeft het ons dus positieve energie. Mensen leven met ons mee en zijn ook bereid het KWF te steunen. Mensen geven zich op om mee te lopen, of willen een folder, zodat ze er nog even over na kunnen denken. Eigenlijk heb ik geloof ik nog niemand echt gevraagd, ik vind het heel fijn als iemand uit zichzelf bedenkt dat meelopen een goed idee is. En dat blijkt dus te werken. Ook zijn er inmiddels diverse mensen aan het nadenken wat zij voor het team Voor Jan en Alleman kunnen betekenen.

Alleen al het liken van onze pagina door inmiddels 136 mensen doet goed. Op de dag dat Jan en ik  4 jaar geregistreerd partners waren stond de teller ’s morgens precies op 100 en dat geeft dan toch een goed gevoel na het alleen wakker worden in een veel te groot bed. En als ik in mijn eentje in een donker huis thuiskom is het ook fijn om op onze Facebookpagina te zien dat een gisteren geplaatst bericht al 348 keer bekeken is.

Wel jammer dat de gemeente Roosendaal ineens besloot een paal uit het wegdek omhoog te laten komen toen ik daar reed onderweg naar collega’s van Jan om daar over hun plannen Voor Jan en Alleman te praten. Nu zit de voorkant van mijn auto in elkaar en hangt alles met ducktape aan elkaar, maar ach, het is maar een auto…

In de kerstvakantie probeer ik ook maar weer zoveel mogelijk leuke dingen te doen, naar de film, naar ’n museum, naar Utrecht, maar ook gewoon lummelen hier in huis. Terugkijken naar een jaar geleden is ongelooflijk moeilijk, terugkijken naar vroeger geeft vooral een gevoel van heimwee. En als ik een kerstman zie, dan komt de pijn nog net wat harder binnen. Afgelopen week stond ik oog in oog met een kerstman, toen ik een foto van Jan in een plastic fles aan het prutsen was voor aan de kerstboom van Joris Linssen op de Parade in Den Bosch. Daar hangt Jan nu, met een rode glittersliert onderaan zijn fles, zodat hij terug te vinden is tussen al die andere mensen die nog lang niet gemist kunnen worden.

Mocht je dat nog niet gedaan hebben, als je op de hoogte wil blijven van alle ontwikkelingen rond ons team, dan kun je even onze Facebookpagina liken:  www.facebook.com/SamenLoopVoorHoopVoorJanEnAlleman