Ik moet...

Ik moet..

Ik moet de kerstboom zetten, want ik vind het belangrijk dat er een kerstsfeer in huis is.

Ik moet kerstkaarten sturen, want dat vind ik een mooie traditie die bewaard moet blijven. (Maar wat is het bizar om iedereen die je kent veel geluk in 2012 te wensen terwijl we weten dat het voor ons een rampjaar wordt)

Ik moet ze ook kopen, schrijven, adressen opzoeken, posten, want Jan steekt er geen vinger naar uit en dit jaar voor het eerst heeft hij daar een goede reden voor.

Ik ben taxichauffeur, moet Jan overal heen brengen en weer ophalen, o.a drie keer per week naar de fysiotherapie, een keer per week gemiddeld naar een arts, tandarts, of ziekenhuis.

Ik ben boodschappenmeisje, naast alle gewone boodschappen moet ik ook bijna wekelijks naar de apotheek.

Ik bedenk wat we eten, wie er welk cadeautje krijgt, wanneer we hoe en waar heen gaan.

Ik doe alles in het huishouden en in de tuin.

Ik moet constant alert zijn, sta steeds in de waakstand.

Ik moet mijn agenda, die op dit moment erg beperkt is, helemaal plannen rondom Jan.

Ik moet alles onthouden, alles opschrijven om het te onthouden en dan nog onthouden dat ik moet kijken wat  ik opgeschreven heb.

Ik móét veel te veel en tegen de tijd dat ik weer eigen baas kan zijn……

Als ik in zo’n bui zit dan kan ik maar het beste eens een stevige ruzie maken, maar dan hebben we het volgende probleem weer; als Jan ook maar in de verste verte denkt dat ik boos op hem ben dan klapt hij helemaal dicht. En als er dan nog een woord uit komt dan is het gegarandeerd fout, hij zegt dan standaard ja als het nee moet zijn en andersom en hij maakt mij daarmee zéker boos als ik het nog niet was.

Wij zijn niet de beste combinatie om ruzie te maken, als ik schreeuw is het wel zo prettig als er iemand terug schreeuwt!

Inmiddels is mijn boze bui over en zijn alle kerstkaarten geschreven en verstuurd. Voor wie er geen gehad heeft:

Gezellige Kerstdagen en veel geluk in 2012
Jan en Wil

Het blijft een vreemd gevoel, maar wij gunnen iedereen natuurlijk echt wel een gezellige tijd en vooral veel gezondheid en geluk. Dat wij het nu even wat minder getroffen hebben maakt nog niet dat we nou iedereen maar een hoop ellende toewensen.

Dus geniet er maar van nu het kan, want het kan zomaar anders lopen.

Het TweeStedenziekenhuis heeft tot nu toe niet gereageerd op mijn brief, over die dag dat we onze 4-ziekenhuizen-toer-met-ambulance maakten. De ambulancedienst overigens ook niet, maar van het TweeStedenziekenhuis begrijp ik het inmiddels wel, die zijn veel te druk bezig om de patiënten die verzekerd zijn via Achmea buiten de deur te houden. Overduidelijk dat het in dit ziekenhuis echt niet om patiënten draait maar om cijfertjes, regeltjes en geld!