bucket list

Er staan veel dingen op Jan z’n bucketlist, er zijn er ook weer een paar afgestreept. We zijn zaterdagavond naar Herman van Veen geweest en de week daarvoor naar de film. Twee dingen van de lijst.

Ik kan me nog goed herinneren dat we de kaartjes voor Herman van Veen kregen van onze dochters, ik schrok van de datum, 15 oktober 2011, omdat het toen nog zo ver weg was dat ik dacht: als hij dat maar haalt. Maar hij heeft het gehaald.     15 oktober 2009 was de dag dat we te horen kregen over Jan z’n tumor, als iemand toen had beloofd dat hij er over 2 jaar nog zou zijn was ik blij geweest. En ik was dus ook blij zaterdag, twee jaar later en een mooie voorstelling op het programma.

Herman zegt mooie dingen:  “mijn ouders zijn al meer dan 10 jaar dood en ik kan er nog steeds niet aan wennen, maar de beste manier om ze dicht bij te houden is steeds meer op ze te gaan lijken”.   (maar waarschijnlijk vind je dat pas als je zelf ook geen 20 meer bent)

Hij heeft ook een lied waarvan ik de tekst nergens kan vinden, maar de strekking is: “zeg geen mooie dingen aan mijn kist, doe geen mooie beloftes bij mijn kist, doe het NU!”  En gelijk heeft hij.

Er stond nog iets op de lijst wat dit weekend weggestreept kon worden: pannenkoeken eten met vrienden en gezin. Met z’n dertienen naar een overvol hectisch pannenkoekenhuis, maar zeker wel gezellig én lekkere pannenkoeken. Dit zat al eerder in de planning, maar toen lag Jan in het ziekenhuis en moesten we het afzeggen. Deze keer hadden we meer geluk, eerst lekker bij ons thuis in de tuin gezeten, genoten van het prachtige herfstweer.

Ik  merk aan Jan dat deze dingen hem goed doen, we hadden afgelopen dagen nog een paar keer fijn bezoek waar we gezellig mee konden kletsen en daar is Jan wel een beetje van opgefleurd. Na zijn laatste ziekenhuisperiode zat hij gewoon helemaal niet lekker in z’n vel. Logisch natuurlijk, maar ik ben niet zo gewend aan een sombere man en meestal moest Jan mij de afgelopen tijd troosten, nu was het andersom.

Juist voor die emotionele ondersteuning is het zo fijn dat we nu veel tijd voor elkaar hebben, ik hoef echt niet iedere minuut van de dag naast Jan te zitten om z’n hand vast te houden, en hij kan best wel weer een klein rondje lopen of zelf even iets gaan doen, maar het is voor ons allebei heel goed en waardevol om veel tijd voor elkaar te hebben.

Er staan n.l. nog veel meer dingen op die bucketlist en er komen er steeds nog bij. We willen ze graag allemáál afwerken, maar daar hebben we nog wel heel veel tijd voor nodig.