donderdag 22 september

Donderdag 22 september

Voor wie zich afvraagt of ik mijn verjaardag nu wel heb kunnen vieren:  Ja hoor, op 11 september hadden we al feest, een barbecue voor zo’n 30 man, voornamelijk familie. Eigenlijk hadden we het veel groter willen vieren omdat er de komende tijd misschien niet zoveel te vieren valt, maar we beseften dat we hiermee teveel werk op onze nek zouden halen en dat is nu geen goed idee. We vierden meteen ook maar even de verjaardagen van Nienke en Annelijn, want dat was er nog niet van gekomen en we waren nu toch bezig.

En dat was allemaal maar goed ook, want gisteren viel er niet zo veel te vieren, wat lieve telefoontjes, kaarten en mails en een pak koeken mee naar het ziekenhuis, en tussen al het gehaast mijn kinderen die mee-aten en dat was het wel.

Intussen modder ik erg aan met het verzenden van mail-berichten. Weblog zit nog steeds in een migratieproces waar ik niks van snap en soms kun je m’n blog lezen, maar meestal niet. Ik kan nog geen blogs toevoegen ofzo. Gedoe met m’n wachtwoord. Daarom probeer ik nu via de mail in de bijlage soms een bericht mee te sturen, wat inhoudt dat ik gisterenavond laat en vanmorgen vroeg zo ongeveer heel het mailverkeer in Nederland stil heb gelegd (bijna), bij iedereen de mailbox volloopt met mailtjes van mij die je niet kunt lezen en ik een beetje oververhit raakte. (niet bijna) De pc en ik zijn geen vrienden!

Ik blijf het proberen, ik doe mijn best. Beste suggestie tot nu toe was om de tekst dan maar gewoon in de mail te zetten, maar zelfs dat is niet bij iedereen leesbaar.

Intussen ben ik ook nog mijn zorgverlof aan het regelen, de kinderopvang en het onderwijs hebben verschillende CAO’s en dus verschillende regels hiervoor. Ik werk nu niet, probeer zoveel mogelijk bij Jan te zijn. Vandaag vanaf 11.30 b.v. tussendoor een broodje eten beneden terwijl hij een dutje doet. Om 15.30 naar huis, zelf ook maar een dutje, koken, mailen, eten, bellen en weer terug. Deze keer willen buurvrouw en schoonmoeder meerijden. Eens kijken wie ik vergeet.

Ik heb weer een hele stapel oude foto’s meegenomen en we genieten samen van de vakanties en verjaardagen van vroeger, en van de blije en ondeugende koppies van onze meiden.

Met Jan blijft het eigenlijk steeds hetzelfde gaan, bloeddruk en hartslag zijn prima. In de avond en nacht weinig pijn, maar in de ochtend komen de klachten steeds terug, ondanks de verhoogde medicatie. Daarom is er vanmiddag weer een hartfilmpje gemaakt en bloed afgenomen, want ik geloof dat de artsen eigenlijk ook niet zo goed weten wat er nu moet gebeuren. Inmiddels ligt Jan daar alweer bijna een week en ik ben de tel kwijt voor wat betreft ziekenhuisopnames.

We maken nog steeds plannen, hopen dat het niet daarbij blijft, maar ondanks al die plannen voor leuke dingen blijft toch vooral onze ene grote wens: Jan weer thuis.