mannetjes

Jan regelde overal mannetjes voor. Daar was hij handig in en dat was maar goed ook want zelf was hij helemaal niet handig.

Nu Jan er niet meer is moet ik zelf soms een mannetje zien te regelen. Vandaag stond er spontaan zomaar een voor mijn auto.

Ik had boodschappen gedaan en wilde de parkeerplaats van de supermarkt afrijden toen er een man in een auto voor mij stopte. Hij wees naar mijn auto en ik begreep hem niet meteen. Dus hij draaide z’n raam open en zei: “Je hebt een lekke band, weet je wat je moet doen?”

Shit zeg.  De man zag mijn onnozele blik en parkeerde zijn auto.

Vervolgens heb ik echt enorm dom staan doen daar op die parkeerplaats. Ik wist serieus niet eens zeker of ik een reservewiel bij me had. (vroeger was ik blond…) En ik was m’n telefoon vergeten. Gelukkig was die man superaardig én hij was automonteur. Ik bleek geen reservewiel te hebben maar wel een pompsetje. Wist ik veel, ik had nog nooit onder die mat in de achterklep gekeken en ook nog nooit van zo’n pompsetje gehoord. Dus heeft mijn reddende engel mijn band opgepomt én naar de garage gebeld om te vragen of ik er nog mee langs kon komen. Ik was helemaal verrast door zoveel vriendelijkheid en het feit dat een wildvreemde mij daar even stond te helpen met die rotband.

Eenmaal bij de garage werd ik ook zo geholpen, het is tegenwoordig nog simpeler dan een fietsband plakken. Een schroefje bleek de boosdoener te zijn en die was er zo uit. Er werd een soort plug in gestoken die dan gaat vulkaniseren (heb ik ook maar van horen zeggen hoor) en dan is de band weer zo goed als nieuw. Toen ik vroeg wat het kostte zei de monteur dat ik maar gauw moest gaan rijden want het uitschrijven van een rekening kostte meer tijd dan het dichtstoppen van dat gaatje in die band. Ook weer een mannetje die mij goed heeft geholpen.

Twee op een ochtend!

Toen ik terug reed naar huis voelde ik iets in mijn kontzak…  mijn telefoon, ik bleek hem wél gewoon bij me te hebben.

De hele situatie heeft me wel aan het denken gezet, ik ken mezelf eigenlijk als heel doortastend en niet gauw in paniek. Ik weet meestal meteen hoe te handelen als er iets mis gaat en heb een groot probleemoplossend vermogen, dacht ik. Maar vanmorgen was ik echt even helemaal nergens. Niet in paniek, maar ook niet in staat om het zelf op te lossen. Een beetje uit het lood geslagen eigenlijk. Dat doet rouw dus ook met me.   En ik was vroeger blond, dat scheelt natuurlijk ook…