de vervanger van de vervanger

Vandaag heb ik toch maar de vervanger van onze huisarts gebeld, want zij heeft een weekje vakantie. Jan z’n voeten en enkels zijn al een paar dagen een stuk dikker dan anders en ik vind het niet slim om nog een week te wachten tot onze eigen dokter er weer is. Bovendien kennen we haar vervanger ook, dachten we, dat is n.l. de huisarts van Jan z’n moeder.

Dat bleek dus een vergissing, kennelijk hadden ze in deze drukke periode nog iemand extra ingehuurd. De vervanger van de vervanger dus. Toen Annelijn even later thuis kwam dacht ze eerst dat er een loodgieter ofzo bij ons was, vreemde auto op de oprit, een trap in de auto, koelbox, soort van bouwvakkersuitrusting, dat was onze arts.

Ik denk dat hij een eigen praktijk in Sprang heeft gehad, maar nu doet hij alleen nog maar invalwerk zei hij. Z’n openingszin was heel sterk, hij had een computeruitdraai in zijn hand, net zo een als onze eigen dokter altijd bij zich heeft, daar staat Jan z’n medische geschiedenis in en zijn medicijnenlijst, en zei:   Zo, waar kom ik hier eigenlijk voor??  Ik had gehoopt dat hij enigszins voorbereid zo zijn (en heb dat ook gezegd), maar niet dus. Hij heeft even naar Jan z’n voeten gekeken en er eens flink in geknepen. Er bleef een hele deuk achter. Vocht, zei hij, alsof het over een lekke kraan ging ofzo. En hij heeft ook nog even naar Jan z’n longen geluisterd; geen vocht, was daar gelukkig de conclusie. U begrijpt wel dat dit op hartfalen duidt? vroeg hij aan mij alsof ik dat behoorde te weten. Ik wist het ook, ik had ook wel eens van Google gehoord.

Dus nu is er wat geschoven met de medicijnen voor Jan z’n hart, de dosering van de zgn. plaspillen is verhoogd. En we hebben Jan even op de weegschaal laten staan, goede tip van die man. 2,5 kilo meer dan een paar dagen geleden. Vocht, knikten we allemaal. Dus nu moet Jan dagelijks op de weegschaal. Toen ging de vervanger van de vervanger weer.

Had je die trui van hem gezien? vroeg Jan aan mij. Nee, zei ik, want daar let ik zelden op. Kon je soep van koken, zei Jan….

Vanmiddag ben ik toch nog een paar uurtjes weggeweest, met de meiden naar I. Zij was vandaag in het ziekenhuis voor haar zoveelste chemo. Omdat ze veel te weinig energie en weerstand heeft is ze de afgelopen maanden maar één keer hier geweest en wij maar zelden bij haar vanwege Jan. Dus we wilden haar graag zien en Jan wilde niemand in huis om op hem te passen, want zo zei hij: dan kan ik niet slapen. Op de heenweg vroegen we ons in de auto af hoe we het ons in hemelsnaam in ons hoofd haalden om de enige keer dat ik echt weg ga op ziekenbezoek te gaan bij iemand op de oncologie-afdeling. Maar toen we er waren was het gezellig, I. zat dapper en vrolijk rechtop in bed aan haar infuus met vele vertakkingen voor alle verschillende nare stoffen die naar binnen gepompt werden. En nu ben ik extra blij dat we geweest zijn en haar gezien hebben, want het gaat er voorlopig niet meer van komen.

Het was geen goede dag voor Jan, hij heeft nauwelijks gegeten ook al bieden we de hele tijd  allerlei lekkers aan. Halverwege de middag wilde hij zelfs naar boven, omdat hij z’n draai helemaal niet meer kon vinden beneden in bed en zich onbehaaglijk voelde. Toen kwam ik op het idee om hem zijn suiker eens te laten prikken, had hij nog niet gedaan vandaag. Bleek een goed idee, want meneer zat slechts op 2,9 en met zo’n lage waarde had hij best wel eens onderuit kunnen gaan. Dus hebben we hem opgepept met dextrose en appelsap, ik heb n.l. alleen maar light-frisdranken in huis, dus dat schiet niet op.

Toen het iets beter ging ben ik naar de supermarkt gegaan om suikerrijke drankjes te kopen en druiven en nog meer dextro.  Onderweg in de auto bedacht ik dat ik natuurlijk ook andere mensen had kunnen bellen om te vragen of zij dat even wilden doen, zoiets bedenk ik altijd te laat… We hebben ook besloten dat we voortaan samen kijken naar alle medicijnen en samen 4 keer per dag minimaal z’n bloedsuiker testen. En morgen ga ik ook nog even de diabetesverpleegkundige bellen om te overleggen. Jarenlang grote problemen gehad met veel te hoge suikerwaarden, en nu met het tegenovergestelde.

Dus vanaf nu ben ik echt 24uurs verpleegkundige, spuiten, prikken, medicijnen verstrekken, wegen en overleggen met deskundigen. Hopelijk met de echte deskundigen  en niet met hun vervangers.

Vanavond ging het gelukkig wel weer een beetje met Jan, ook al had hij weinig puf. Gelukkig maar, want we hadden weer eens lief en gezellig bezoek.