slapen

Slapen is een groot probleem in huize van Wanrooij / van der Meer.

Jan slaapt enorm veel, ik denk dat hij niet veel meer dan een uurtje of 9 per dag wakker is terwijl veel mensen juist een uurtje of 7 á 8  per dag slápen.

Hij heeft zo weinig energie en daardoor is hij eigenlijk ook niet erg actief in de tijd dat hij wakker is.

In de nacht heeft Jan nog wel eens last van zijn benen, kramp, of restless legs, of gewoon zomaar, ondefinieerbare pijn. Dan gaat hij een poosje uit bed, wat rondlopen, even snuffelen op de pc, iets lekkers eten ofzo. En dan slaapt hij weer verder.

Ook voor mij is slapen een groot probleem, maar dan het tegenovergestelde van Jan z’n slaappatroon: ik slaap structureel te weinig. Een uurtje of 8 per nacht moet ik toch eigenlijk wel maken wil ik overdag genoeg energie hebben om de dag een beetje mee door te komen. Maar dat red ik eigenlijk maar zelden. Chronisch slaaptekort, als gevolg van chronische stress. Al jaren valt er zoveel te piekeren dat ik ’s avonds nog lang niet klaar ben als het licht uitgaat. Of eigenlijk is dat het meest ultieme moment om te piekeren; als het licht uitgaat.

Vroeger hielden de meiden ons regelmatig uit de slaap, echte doorslapers werden ze pas toen ze al behoorlijke kleuters waren. En dan nog stonden ze ’s morgens enorm vroeg weer fris en fruitig naast ons bed.

Maar nu hebben we niemand nodig om slecht te slapen, dat kunnen we zelf ook wel. Een hele nacht doorslapen gebeurt eigenlijk nooit. Vaak slaap ik een paar stukken van een paar uur, maar soms doe ik echt alleen maar hazenslaapjes en dan ga ik meerdere keer per nacht uit bed. Natuurlijk heeft het heel erg te maken met wat er overdag gebeurt, hoe meer spanning overdag hoe minder slaap ’s nachts. En er gebeurt zo nogal eens wat overdag.

De afgelopen jaren heb ik diverse middeltjes geprobeerd, melatonine, valeriaan en slaappillen. Dat laatste wil ik eigenlijk niet, hoewel hele volksstammen in Nederland het de normaalste zaak van de wereld vinden. Ik wil liever zonder al die troep. Maar als ik niet voldoende slaap wordt ik er ook niet gezelliger op, mijn humeur is nogal op mijn nachtrust gesteld.

En dus is er iedere avond een extra piekermoment bij, ga ik met of zonder pillen naar bed?

En daarmee is de cirkel rond.

Afgelopen zaterdag vierden we onze verjaardagen, Annelijn en ik. We hadden het bezoek gevraagd om tussen 16.00 en 19.00 uur te komen, omdat dat voor Jan wel lang genoeg is.

Het was erg gezellig en lekker druk. We hadden te weinig stoelen, te weinig bestek en te weinig koffiekopjes. Helaas heb ik geen foto gemaakt van de opgestapelde afwas op het aanrecht na afloop, het zag er bijzonder uit.

Het slaap/energie-probleem speelde die dag natuurlijk ook een rol, Jan z’n ziekte kent geen vrije dagen. Toen de eerste bezoekers gingen vertrekken vertrok Jan ook, naar boven, naar z’n bed.

Het was confronterend, ook voor de overgebleven gasten denk ik, om te zien dat zelfs een qua tijd beperkt feestje eigenlijk al teveel is voor hem.

Gelukkig hebben we er desondanks wel van genoten!