Over mijn lijk

Goed dat dit geen videoblog is, ik zit namelijk nog in mijn aller-charmantste nachthempje, met de ventilator zowat tegen mijn elleboog en het is vijf uur geweest. Hier binnen is het 26,5 graden, alle ramen en deuren zijn dicht en buiten is het volgens mij voor een normaal mens niet meer om te doen, zo’n graadje of 36 geloof ik.

Het lijkt wel of Jan z’n energie gewoon wegsmelt met deze temperaturen. Hij slaapt zowat de hele dag, is er net wel weer even uit geweest, de eerste keer vandaag op eigen initiatief. Ik maak hem regelmatig wakker om met lichte dwang wat te eten of te drinken, maar zogauw hij weer gaat liggen slaapt hij al weer. Vrijdag was dat al een beetje zo en gisteren helemaal.

Er worden vast heel veel mensen boos op mij, maar ik hoop toch echt dat het héél snel weer 20 graden wordt. Met een fijn zonnetje erbij is dat al meer dan genoeg voor ons.

Het enige wat Jan gisteren gedaan heeft is met mij uit eten gaan bij het Moaske in de Moer. Hij had bij het opruimen van zijn bureau een dinerbon gevonden uit 1996, de guldentijd dus. Een normaal mens gooit die weg en denk: jammer. Jan niet, hij belde gewoon de eigenaar op, die hij een klein beetje kent, en legde het even voor. O, geen probleem hoor, zegt de beste man, kom maar gewoon een keer eten, dan regelen we dat wel. Dus hebben wij daar gisteren gegeten met een dinerbon die 16 jaar over de datum was……….

Het was er eigenlijk veel te warm voor, maar het smaakte allemaal prima, vooral het ijskoude toetje, mmmm!

Wel superaardig van die man, hij had evengoed kunnen zeggen dat we die bon weg konden gooien.

We zijn zelfs niet bij Jan z’n moeder geweest. Dat proberen we vandaag wel te gaan doen, het wordt hier al wat bewolkt, dus dan springen we straks in de auto met airco en rijden naar het hospice met airco. Pffffftttt. Eerlijk gezegd snap ik zelf ook nooit zo goed waarom mensen blij worden van dit weer, je wordt er zó sloooom van. Eigenlijk heb ik vandaag ook niet veel gedaan, heb nu een pyamadag.

Afgelopen week zette ik op mijn Facebook dat mijn favoriete TV-programma weer ging beginnen, Over Mijn Lijk. Dat is inmiddels deze week ook een niet gewaardeerde uitspraak van Emiel Roemer geworden, maar dat ging ergens anders over.

Over Mijn Lijk geeft een kijkje in het leven van jonge mensen met kanker, het is dus geen gezellig programma, maar wel een heel mooi. Vorig jaar presenteerde Yvonne Jaspers het, maar dat gaf een raar beeld. Ze had bijna zoiets van: Zo, gezellig! Jij gaat dus dood, en vertel eens, hoe leuk is dat nou? Yvonne moet gewoon gezellig boeren aan de man of vrouw brengen, daar is ze beter is. Nu doet Patrick Lodiers het programma weer, hij doet dat prima. Ik wil het altijd graag zien, ook al gaat het vooral over jonge mensen, de ene keer zie ik raakvlakken als partner, de andere keer, bij een jong meisje, voel ik me verbonden met de moeder. Het meest ontroerende moment van deze keer vond ik toen een jonge vader vertelde dat hij het zwaar vond zijn dochter niet te zien opgroeien. Jan kijkt niet echt mee, hij wil het niet zien, maar de tweede helft zag hij toch. Over dit stukje zei hij: Maar ik heb wél meer dan 25 jaar van onze meiden mogen genieten!

Ik moet altijd huilen om dit programma en toch wil ik het zien, huilen is niet erg.

Veel mensen zullen daarom juist dit programma vermijden. Ik merk dat ook op Facebook, als ik bijvoorbeeld erop zet dat mijn dochter afgestudeerd is dan krijg ik meer reacties en likes, dan is het makkelijker om te reageren dan bij zo’n zwaar onderwerp als kanker.

Als je het nog nooit gezien hebt moet je ook maar eens kijken, het is een goede manier om een stukje van de wereld met kanker mee te krijgen. (donderdag Ned 1, 22.20 uur)

Volgens mij is het internet ook gesmolten, ik probeer al de hele middag om erop te komen maar dat lukt niet. Geeft niks, ik sla nu alles op en publiceer later. Het verbaasd me wel een beetje dat het KNMI en de NS nog geen extra maatregelen en waarschuwingen hebben rondgebazuind. Als het in Tokio gaat onweren waarschuwen ze tegenwoordig al en nu het zo heet is hoor ik ze nergens over….