Droge ogen

Op eerste paasdag zat ik op de huisartsenpost. Ik had al een paar dagen rode ogen, niet alleen het randje, maar ook de oogbol. En die ogen moeten nog wel even mee, dus ik wilde er toch even naar laten kijken.
De conclusie van de arts was wel een heel bijzondere: te droge ogen!!! Doordat ik te weinig traanvocht aanmaak gaan mijn ogen gemakkelijk ontsteken. Te weing traanvocht??  Ik heb nog nooit zó veel tranen gezien als de afgelopen tijd. Het kan te maken hebben met m'n leeftijd, met m'n diabetes, met de droge wind die al weken waait en met al m'n allergieën. Te droge ogen....  nu heb ik kunsttranen uit een tubetje, serieus, je gelooft het niet.

Dingen doen waar Jan bij hoorde te zijn zijn moeilijk. Verjaardagen in de familie bijvoorbeeld. De eerste keer is moeilijk zeggen ze, wat inhoud dat de tweede of derde keer makkelijker zou zijn. Daar geloof ik al niet meer zo heel veel van.
Dingen doen waar Jan niks aan zou vinden gaan me iets beter af. Een wandeling in het bos vond hij prima, als het niet te ver was. Maar de IVNwandeling van ruim 2 uur die ik zondagochtend mee heb gewandeld had hij niet bijzonder interessant gevonden. Hij hoefde echt niet te weten waarom speenkruid speenkruid heet en wat een tondelzwam is.
De man die de wandeling leidde wist er veel van af. En laat dat nou toevallig de opa van mijn achterbuurkinderen zijn, de vader van mijn collega. Hij raakte niet uitverteld.

Af en toe heb ik een mannetjesprobleem, Jan was extreem onhandig, kon dagenlang stress hebben als hij een lamp moest gaan ophangen, was daar dan vervolgens de hele middag mee bezig en moest, toen hij de trap weer afkwam, concluderen dat het kapje wat tegen het plafond hoort ondersteboven zat. Opnieuw beginnen dus maar. (Ik geloof dat ik het toen zelf maar gauw even gedaan heb) Maar hij was wél goed in het regelen van mannetjes als we een klus hadden. Minstens zes verschillende nationaliteiten hebben we aan mannetjes over de vloer gehad om te klussen bij ons.
Gisteren was de ruitenvloeistof van mijn auto ineens op. Daar zou Jan trouwens geen mannetje voor hebben geregeld, hij was gewoon regelrecht naar de garage gereden. En nu vind ik het een uitdaging om zelf uit te vogelen hoe ik dat kan aanpakken. Ik had er wel wat hulp en tips van een schoonzoon voor nodig, maar nu kan ik dan ook voor de rest van mijn leven zelf die ruitenvloeistof aanvullen. Probleem opgelost.
Volgende probleem: de verwarming borrelt en pruttelt. Daar heb ik wel een mannetje voor nodig want het YouTubefilmpje wat ik daarover vond was niet zo duidelijk. Maar dan ga ik dat mannetje wel op de vingers staan kijken, want de volgende keer wil ik het toch echt zelf kunnen. Ik heb al een zwager op het oog.
Ik zoek nog naar een slot van dit stukje, maar kan niks bedenken. Voor degene die tussen de regels door probeert te lezen hoe het met me gaat: Het lijkt wel steeds moeilijker te worden, Jan een week missen is moeilijk, Jan 10 weken missen is tien keer zo erg. De mist in mijn hoofd is inmiddels wel opgetrokken, en vooral als ik moe ben zijn de herinneringen aan alle rampen die ons de afgelopen jaren overkomen zijn sterker dan de mooie herinneringen die we zeker ook hebben. Ik hoop dat het me ooit gaat lukken om die mooie herinneringen te laten overheersen. Ik hoop dat het ooit beter wordt. Want mijn tranen lijken toch wel op te kunnen raken. En tranen van liefde moeten niet uit een tubetje komen.