Opschepper ;)

Gisteren zette ik een berichtje op mijn Facebook: Yesssss, jongste dochter, nog niet afgestudeerd, heeft al een baan!!

Jongste dochter reageerde, ook op Facebook: Opschepper;)

En gelijk heeft ze, ik ben een enorme opschepper. De baan die ze heeft is n.l. helemaal geen topbaan, hij past niet bij het universitaire niveau waarop ze binnenkort gaat afstuderen en het is waarschijnlijk ook nog eens een tijdelijke baan.

Annelijn gaat bij Avans, waar ze ook haar HBO-opleiding deed, voor minimaal 5 maanden bij een project werken: HBO-opleidingen worden tegenwoordig steeds strenger in het selecteren van nieuwe studenten, daar is een hele procedure voor ontwikkeld en dat project wordt in november geëvalueerd en dan wordt bekeken of het voortgezet wordt.

Nu is ze nog bezig met het afronden van haar master aan de universiteit van Utrecht. Ze studeert Beleid en Interventies op het gebied van Arbeid, Zorg en Welzijn. Maar als ze klaar is is ze nog net geen 25 en ik denk dat ze niet naar een gemeente of grote instelling hoeft te stappen om te zeggen dat zij het beleid wel eens even zal komen bepalen.

Dus je moet ergens beginnen, de banen liggen niet voor het oprapen en er moet brood op de plank.

Eigenlijk wilde de sollicitatiecommissie haar eerst niet aannemen omdat ze haar te ambitieus vonden. Maar ze kennen haar binnen Avans, ze is altijd heel actief geweest in de studievereniging, heeft introducties en studiereizen mee georganiseerd etc. En ze werkt er ook al een jaar een dag per week als onderzoeksassistent bij iemand die aan het promoveren is. Dus wilden ze haar toch graag hebben.

Maar ik ben ook helemaal niet alleen trots op haar vanwege de baan die ze krijgt, maar gewoon omdat ze zo’n doorzetter is en haar zaakjes goed voor elkaar heeft. Ondanks alle tegenslagen en nare toestanden rondom Jan gaat ze gewoon door met studeren. Ze heeft echt wel momenten gehad waarop ze het bijltje erbij neer wilde gooien, maar ze heeft zichzelf steeds weer bij elkaar geraapt en ze gaat gewoon verder. We hopen ontzettend voor haar dat het lukt om haar eindscriptie (of heet dat niet meer zo?) op 25 juli in te leveren en dat ze dan in september haar bul mag halen. (én dat we er allemaal bij kunnen zijn)

Bovendien is deze nieuwe baan een positief gebeuren in ons leven en dat hebben we heel hard nodig; er mag ook wel eens iets goed gaan.

Maar we zijn niet alleen supertrots op Annelijn hoor, we hebben er nog zo een: Nienke heeft pas te horen gekregen dat ze een vaste aanstelling krijgt. En dat is heel bijzonder tegenwoordig. Ze werkt sinds een jaar bij een onderwijsbegeleidingsdienst in Amsterdam en ze heeft in die tijd laten zien wat ze als orthopedagoog waard is. Daarvóór heeft ze diverse banen gehad, waarvan één waarbij ze onder slechte omstandigheden met groepen kinderen met autisme en adhd heeft gewerkt. Daar knokte ze zich net zo lang doorheen tot ze een andere baan kreeg. Zo rolde ze van de ene tijdelijke baan in de andere met als resultaat nu die vaste aanstelling. Ook zij heeft daarmee laten zien in moeilijke omstandigheden gewoon door te gaan, ze heeft echt wel eens een dag verzuimd omdat haar vader wéér eens in  het ziekenhuis terecht kwam, maar de volgende dag ging ze dan gewoon weer aan de slag.

Doorzetters zijn het, en daar zijn wij gewoon supertrots op. En dat mag je best opscheppen noemen, daar zitten we helemaal niet mee!

Sinds gisteren ben ik de trotse bezitter van een Samsung tablet en mijn lieve neef heeft met engelengeduld aan mij en Jan laten zien wat de ongekende mogelijkheden van zo’n ding zijn. Ik vind het helemaal super en zelfs Jan, die daar eigenlijk allemaal niks van moet hebben heeft al wel door dat het misschien toch mogelijkheden voor hem biedt.

Terwijl Pim, en soms ook Meryam, probeerden ons een beetje wegwijs te maken zat hun dochter van nog geen twee met onze oude lego te spelen. Met een heel klein parapluutje boven haar krullenbol zat ze te zingen: het regent, het regent….

En dan herken ik in haar ouders wat wij met onze meiden hadden en hebben: heel veel trots