tandarts

Ik heb al 20 jaar dezelfde tandarts. Al zo lang ik er kom vraagt hij altijd hoe het met Jan gaat, zeker ook toen die al ziek was. En hij vroeg minstens tien jaar lang twee keer per jaar wat de meiden studeren. Soms met zijn handen in mijn mond zodat ik geen antwoord kon geven, maar hij vroeg het wel altijd.

Vandaag vroeg hij niks.

Mijn tandarts is een Chinees of Indonesiër, hij spreekt goed Nederlands, maar tijdens de les waarbij het woord “gecondoleerd” behandeld is was hij denk ik ziek.

Ik voelde me doodongelukkig in die stoel: 4 kiezen op een rij waarvan de vulling vervangen werd, een beginnende koortslip die ook al pijnlijk is. Alles helemaal dik en lam van de verdoving en als klap op de vuurpijl de Alpe d’Huzes op de tv in de behandelkamer, (ik verzin het niet!) Daar kijk ik altijd naar, maar wel bij voorkeur thuis op de bank met een zakdoek binnen handbereik.

In dat fijne meekijkspiegeltje aan de lamp zag ik dat de tandarts als een volleerd kettingzaagkunstenaar binnen no time mijn oude vullingen wegboorde totdat er nog een dun randje kies over was. Kennelijk boorde hij niet alleen oude vulling weg, het zag er nogal bloederig uit in mijn mond.

In zulke situaties denk ik altijd aan Jan, die zo vaak nare slokdarmbehandelingen had, of in een eng scanapparaat moest en er na een half uur nog niet uit mocht toen hij toch te bang werd van het idee daar in een kist opgesloten te liggen. Of elastiekjes in zijn tandvlees gepropt kreeg om er hopelijk een tand uit te krijgen die niet getrokken mocht worden. Of geheel bij bewustzijn dotterbehandelingen onderging met de wetenschap dat het weer kantje boord was. En dan vind ik dat ik maar niet moet klagen.

Alleen had ik vanmiddag wel erg behoefte aan de aai over m’n bol die hij na afloop dan wel kreeg.

Mijn tandarts vroeg niks en daarmee maakte hij mij boos en verdrietig. Zoveel moeite kan het toch niet zijn? Met z’n handen in mijn mond, maar met z’n bek vol tanden… En ik zei er natuurlijk weer niks van. Voor Jan was ik een pitbull, voor mezelf niet.

Mijn tandarts is een vermogend man, maar dan bedoel ik niet zijn empatisch vermogen.