vaderdag

’t is vaderdag, ’t is vaderdag…

Ik wed dat mijn dochters bij het lezen van de eerste regel van mijn blog al met de tranen in de ogen zitten. Herinneringen zullen bovenkomen aan de tijd waarin ze dit liedje voor Jan zongen, herinneringen waar ze het nu mee moeten doen.

Ik heb al bijna 33 jaar geen vader meer. Mijn vader heeft zijn 7 kleinkinderen nooit gekend en Jan heeft hij ook nooit gezien.

Jan is 26 jaar vader geweest, onze meiden moeten het verder ook zonder hun vader doen. Wil degene die vaderdag heeft bedacht zich even bij mij melden? Dan kan hij/zij mij even uitleggen wat ik met vaderdag moet.

Er zijn hele volksstammen die geen vaderdag vieren. Wij altijd wel, en moederdag. We vierden zelfs een tijd kinderdag omdat de meiden toen ze nog klein waren heel slim hadden bedacht dat als er een vaderdag én een moederdag bestaan er dan toch ook wel een kinderdag moest zijn.   4 september werd kinderdag omdat Jan en ik elkaar op die dag in 1983 voor het eerst ontmoetten. Jan beweerde later altijd dat ik een houtje-touwtje-jas aanhad, maar dat kan bijna niet, mijn winterjas op 4 september. Hij droeg een kapot spijkerjasje, dat weet ik dan weer wel zeker, want dat zaaide enige twijfel bij mij. Maar z’n lieve snoet met die bruine ogen gaf de doorslag.

Jaren lang deden we iets leuks op of rond 4 september.

Zondag is de eerste vaderdag zonder Jan en ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik daar mee moet. De planning is dat we gaan barbecueën, maar ik voorzie dat het weer daar anders over denkt. Sinds Jan overleden is hebben we nog niet een keer gegourmet, gewokt, gebarbecued of wat dan ook. Eens moet de eerste keer weer zijn, zondag dus, want van op de bank gaan zitten huilen komt Jan niet terug, dat heb ik al wel ervaren. (Maar van barbecueën ook niet vrees ik) En voor de rest is het net als andere dagen: proberen zo goed mogelijk door te komen met een gat in mijn lijf.

Ik heb net mijn driemaandelijkse diabetescontrole weer gehad. Met de nodige medicijnen is alles prima onder controle; bloedsuiker, bloeddruk, helemaal oké.

En dat moet ook, die sluipmoordenaar die diabetes heet moet mij nog maar heel lang met rust laten.