Een jaar

Vandaag rouw ik alleen,
alleen met jou.
Ik ben nooit meer mét
maar ook nooit meer zonder jou!

Wat zou ik er voor over hebben om je nog één keer te mogen zien, je één dag bij ons te hebben, te knuffelen en te praten met en over onze meiden. Nog één dagje maar, met z'n vieren. Wat zouden we gelukkig zijn!
Zelfs al zou ik je willen vergeten, alles om mij heen zorgt ervoor dat dat niet zal gebeuren. Jouw jas aan de kapstok, je kleren over de stoel, je foto op tafel waarop je me zo lief aankijkt. Heel dit huis is Jan. Zelfs op de televisie wordt er aan meegewerkt; iedere zaterdagavond zingt Ramses jouw favoriete liedjes en gisterenavond, onvoorstelbaar toevallig, precies in jouw laatste minuten exact een jaar geleden zong Claudia de Breij het lied dat wij samen kozen voor jouw afscheid.
De film van een jaar geleden draait de hele dag in mijn bovenkamer. De laatste nacht van jouw leven was erger dan de eerste na jouw dood. Toen was je vrij! Vrij van verdriet, ellende, verwarring en pijn.
Niet alleen gisteren zit in mijn hoofd gebeiteld, ook de dagen ervoor en erna, maar ook de dag die vandaag precies 3 jaar geleden is.
Op 27 januari 2011 werden we 's morgens wakker gebeld met de mededeling dat er een donorlever voor je was. We reden naar Rotterdam waar je de hele dag allerlei onderzoeken onderging. 's avonds laat konden we in shock weer naar huis, die lever was afgekeurd. 2 dagen kregen we om hier van bij te komen, toen gebeurde de volgende ramp...

We waren gisteren een groot deel van de dag met z'n drieën Jan, en later met de jongens erbij. Verder niemand. We willen ons verdriet het hele jaar door met iedereen delen, maar gisteren niet. Teveel pijn, deze dag was alleen van ons.
We hebben héél veel foto's gekeken, zoveel foto's waar het geluk en plezier vanaf spatten! Jij in een veel te krap paashazenpak, op het strand met je meisjes, of dansend, alle drie nog in ondergoed, recht uit bed, omdat er eentje jarig was.
We hadden het niet altijd alleen maar goed hé Jan, maar deze foto's vertellen wel een prachtig verhaal! Toen was geluk nog heel gewoon. Nu is geluk een la vol foto's uit betere tijden.

Gisterenavond wilden we wensballonnen oplaten, niet dat onze wensen zouden uitkomen, maar we wilden zo dicht mogelijk bij jou zijn. En net als tijdens jouw ziekzijn liepen de dingen niet zoals wij wilden. Het regende. Ook al is het maar een wensballon, ik vond het wel symbolisch.

En vandaag ben ik alleen. Ik draai jouw CD grijs, heb alle kaarten en brieven van vorig jaar nog eens gelezen. Ik heb het nodig, deze dag, alleen met/zonder jou.
Want niemand zei dat het makkelijk was, maar niemand heeft ooit gezegd dat het zó moeilijk zou zijn!


Op een tere draad
van tranen
rijg ik stil
de dagen
tot een jaar